Dedemin insanları

Dedem 80 yaşında öldü. Ben dedemin son 30 yılını çok iyi takip ettim. Dedem bambaşka bir adamdı.
Çarşıya çıktığında eli hep havada gezmek zorunda kalırdı. Çünki bulunduğumuz şehrin yarısı arkadaşı idi. Ticarete atıldığında 9 yaşındaymış limonata satıp ev geçindirdiğini anlatırdı. Sonuçta 5 tane çocuk büyütmüş. Ve derdi ki ben anarşistler in çok olduğu dönemde her yere yürüyerek giderdim derdi tabi biz heyecanla sorduk peki dede korkmadın mı diye eee evlat anarşistler insan değil mi dedi. Kaldı ki vercek neyimiz var. 1 kuru candan başka dedi. Biz şaşırırdık hele şimdi dışarda bombalar patlarken insanlar boş yere ölürken o dönemlerde araba olayı zaten yokmuş bi at arabası varmış oda herkez de yokmuş. Tabi dedem azimli bir şekilde önce inşaatta çavuş luk yapmaya başlamış gel zaman git zaman o çalıştığı inşaatın sıva işlerini almış. Yavaş yavaş sonrada müteahhitliğe başlamış şimdi bulunduğumuz şehrin sayılı zenginlerinden inşaata malzeme geliyor abi parasını verelim diyoruz. Adam benim param sizde kalsın 10 sene de kalsa ben bilirim ki paramı ödersiniz. Öyle bir adammış dedem tabi hayatı ticaret le geçtiği için kimin ne kadar kazanacağını bilir. Kimden para çıkar kimden çıkmaz onu da bildiği için herkeze Daire satmazmış yani dedeme göre işin sırrı buymuş kişiye göre fiyat verirmiş. Dedem artık 70 yaşındaydı bir gün çıktık yola bulunduğumuz şehrin köylerine gittik bir kahveye gidiyoruz orda ne kadar insan varsa başına toplanıyor orda satış yapıyordu hatta bazıları diyor ki Cemal amca sen nerdesin ya Daire Alicak adam bulamıyoruz diyenler bile vardı. Gittiği yer sanki onun ayaklarının altına halı olup seriliyordu. Hatta çok ta kıl olan bir müşterimizle 2-3 defa kavga etti dedem aradan 1 ay geçti adam geldi gene Daire almaya ben şaşkın bir vaziyette adama sordum abi sen kavga ettin dedemle neden burdan alıyorsun dedim. Oğlum ben Cemal amcayı 50 senedir tanırım 50 senedir kavga ederim. O bilirki ben kaşınıyorum bende canım sıkıldıkça Cemal amcayla kavga ederim ama ondan vazgeçemem hatta bütün malımı çoluk çocuğumu gözüm kapalı ona emanet ederim. Oda benim eşimi kardeşi bilir çocuklarını da evladı bilir hatta benden iyi bakar derdi. Böyle bir adamdı benim dedim. Ve artık yaşı 75 olmuştu artık evden pek çıkmıyor du dedem ama ziyaretçisi hiç  eksik olmazdı istanbuldan gelenler kayseriden gelenler izmirden gelenler şaşırıyorum bu kadar çok seveninin olması beni şaşırtıyordu hani derler ya biz para biriktirmedik insan biriktirdik diye aynen öyleydi. Bir cuma günü bir müşteri başka yerden Daire almış bize uğradı. Sohbet arasında şöyle Daire aldım böyle Daire aldım anlatıyor. Cuma namazı na gitmek için dedem dükkana uğradı. O havalı adam dedemi gördü dedi Cemal amca beni tanıdın mı dedem yok çıkartamadım dedi ben kel hasan ın oğluyum dedi. Adam öyle deyince dedem uzattı elini adam hiç sormadan öptü oturdular adam başladı anlatmaya ben Cemal amcanın elinde büyüdüm. Diyerek başladı lafa saatlerce konuştular. Dedem laf arasında sen burda biz dururken başka yerden mi Daire alıyorsun dedi. Adam kem küm etmeye başladı. Dedem dedi senin bu yaptığını kayserili yapmaz be dedi. Adam gözümün önünde aradı iptal etti daireyi işte benim dedem böyle adamdı